myślenie wakacyjne cz.5, MEGAwakacyjnie!

we wtorek wróciłam z obozu z Lloret de Mar, ale nadal mam problem z powrotem do rzeczywistości (dlatego piszę posta w ostatniej chwili - jutro wyjeżdżam; post jest jeszcze bardziej nieogarnięty niż zwykle, całkowicie pokręcony). to było 9 najlepszych dni mojego życia. fantastycznie się bawiłam. pobudka o 8:30, maleńkie ogarnięcie (ograniczone do wygrzebania jakiegoś ubrania i umycia twarzy i zębów), śniadanie, plaża, obiad, plaża, kolacja, chwila odpoczynku w pokoju, napoje wyskokowe w mniejszych lub większych ilościach, o 23 wyjście do klubu, powrót mniej więcej o 3, przed 4 do łóżka, spać! i tak codziennie. oczywiście nie obyło się bez spania na plaży, a także w pokoju, jeśli pogoda nie dopisywała (a wbrew pozorom było kilka takich dni! w ostatni dzień lało jak z cebra, spałyśmy z dziewczynami cały dzień. za to potem nie spałyśmy całą noc ;)). Hiszpanów w Lloret jak na lekarstwo, najczęściej można ich spotkać za barem w pubie i za ladą w sklepie. wszędzie pełno Polaków, pracują - rozdają na ulicach ulotki i zapraszają do klubów. 90% rozmów z takimi właśnie rozdawaczami ulotek wyglądało tak:
     - hi girls, what are you doing tonight?
     - eee we don't know yet...
     - where are you from?
     - Poland
     - cześć, dziewczyny!
to było naprawdę bardzo zabawne, zwłaszcza pierwszego dnia :) kilka razy zdarzyło się też, że tańczę sobie w klubie, a tu nagle słyszę, jak blisko połowa tańczących zaczyna skandować: Polska! Polska! to było świetne uczucie :)
co tu się dużo rozpisywać. strasznie mi brakuje tego luzu, w domu jest jednak inaczej. kiedy zaraz po powrocie weszłam do mojego pokoju, w którym na dodatek pod moją nieobecność rodzice przestawili łóżko, miałam ochotę rozpłakać się i krzyknąć: ja tu nie mieszkam! chcę do Lloret! dalej nie mogę się ogarnąć, bujam się po domu, do tego jestem lekko przeziębiona.
aparat fotograficzny wyjęłam z torby tylko raz. któregoś dnia od rana padało, a mnie było strasznie smutno, że przecież jestem w Lloret, a siedzę w (dość małym) pokoju hotelowym, nie mam co robić, chcę iść na plażę! po południu poszłam z koleżanką na spacer, oblazłyśmy pół Lloret, bez przekonania zrobiłam kilka zdjęć, a potem wyszło słońce, więc pognałyśmy do hotelu po stroje i na plażę :)

plaża w pochmurny dzień. w słoneczne dni byłam zajęta wylegiwaniem się na niej i nie w głowie mi było bieganie gdziekolwiek z aparatem, a już zwłaszcza na jakiś podest, żeby uchwycić całą plażę (zdjęcia zrobiłam przy pomniku żony rybaka, na tym cypelku po drugiej stronie jest taki śliczny zameczek)

zameczek z bliska... (a tak w ogóle to jest posiadłość prywatna wybudowana w 1935 roku, żaden tam zameczek)

... i widok w przeciwną stronę - na tym cypelku naprzeciwko jest pomnik żony rybaka :)

a to żona rybaka. trzeba złapać za prawą stopę i pomyśleć życzenie. spełnia się!

(zdjęcie jest oczywiście z internetu, w taką pogodę nie nosiło mnie nigdzie, szłam na plażę i odsypiałam :))

jeszcze dwa widoczki:

ratusz leży prawie na plaży. w życiu bym nie powiedziała, że to ratusz, dopóki nie zobaczyłam tabliczki! (plaża to nie to pomarańczowe, to jest jakiś tartan, plaża jest w lewo)

pomnik ludzi tańczących sardanę (tradycyjny taniec kataloński), jest nawet wspomniany na wikipedii!

i na deser prawdziwe cudeńko, po prostu wisienka na torcie! kościół modernistyczny :)

to by było na tyle moich popisów fotograficznych. gdy tylko wyszło słońce, aparat wrócił na dno walizki :)

polecam klub Tropics, ZOO (rewelacyjne drinki, mmmmm black russian <3), a także picie na plaży - po zmroku jest bardzo nastrojowo, ale w zasadzie każda inna pora też jest w porządku (przetestowane: wschód słońca, wczesne popołudnie - jakaś piętnasta, szesnasta, a także wczesny wieczór, czyli około dwudziestej pierwszej).

i jeszcze jedno: ta głupia piosenka mówi prawdę! ¡la gente está muy loca! szczególnie Niemcy urządzający beach party o świcie. lubię takich świrów :>

przed obozem w Hiszpanii byłam też w Sanoku, ale ten wyjazd wydaje mi się taki blady w porównaniu z Lloret...

kilka zdjęć z Rynku:

wiecie, co jest najbardziej urocze? to, że między budynkami widać góry :)

zamek w Krasiczynie

i drzewko spełniające życzenia. to też mi się spełniło i przysięgam, że już nigdy nie będę się śmiać z takich rzeczy ;)

i jeszcze dwie cerkwie wypatrzone po drodze, na widok których obudziła się moja ciekawość poznawcza. niestety obie są, ekhem, dość zabytkowe i chyba rzadko odwiedzane. w każdym razie pocałowałam klamkę.

zmęczenie i nieogarnięcie swoją drogą, ale dzień po powrocie z Lloret poszłam na zakupy.

• torba, Parfois, 150 zł

wygląda mi na pojemną, mam nadzieję, że zmieszczę do niej wszystkie książki i inne pierdoły, które zawsze zabieram do szkoły.

pasuje do oksfordek i paska, jest troszkę jaśniejsza :) przydałyby mi się jeszcze szpilki w kolorze nude, od dawna sobie o takich marzę.

• maseczki Efektima, 2,70 zł każda (Rossmann)

od lewej: nawilżająca (z wyciągiem z arbuza), oczyszczająca (z wyciągiem z nagietka) i peel-off (z wyciągiem z grejpfruta). oczyszczającą i nawilżającą bardzo polecam, stosuję od dawna, a peel-off kupiłam po raz pierwszy. do nawilżającej prezent, kuracja antycellulitowa.

• rolki! nie wrzucam zdjęcia, rolki jak rolki. pojeździłam chwilę w środę, może pół godziny, bo późno wróciłam z zakupów i chciałam zdążyć na film w tvn. a w czwartek i wczoraj lało bez przerwy cały dzień. dziś na szczęście jest słonecznie, dlatego... kończę posta i lecę na rolki! :>

i jeszcze jedno: Kasia Tusk ma taką samą czerwoną spódniczkę jak ja! [KLIK] ale nie, nie odgapiam, wydaje mi się, że miałam ją pierwsza. zresztą nieważne ;) tylko ja noszę ją niżej i dzięki temu wydaje się dłuższa. przetestowałam w Hiszpanii, rewelacyjna! i wcale nie trzeba być tak chudym jak Kasia Tusk, żeby ładnie w niej wyglądać :) a miałam poważne obawy, bo to niby obcisłe i niekorzystny fason.

+ kiedyś było w jakiejś reklamie, prawda? idei?

idę na te rolki bo mi słońce zniknie!

xoxo